“Waarom kan ik die gedachten niet gewoon uitspreken?”

“Zouden ze het raar vinden als ik dit zeg?” Een vraag die ik mezelf 100 keer per dag stel. En uiteindelijk denk ik dan, laat maar zitten. Ik zeg niks. Als ik in de klas zit. Als ik in de groepschat wat wil zeggen. Man, ik word echt moe van mezelf soms. Maar waarom maak ik me er in hemelsnaam zo druk om?

 Ik loop elke dag rond met honderden vragen door mijn hoofd. Ik denk alles uit. Of dit komt door het oordeel wat mensen erover kunnen hebben, weet ik niet. Het feit dat ik sommige dingen niet durf te zeggen of doen is raar. We zijn toch vrij genoeg om te doen en laten wat we willen. Misschien dat het er in mijn hoofd toch niet zo vrij uit ziet.

Ik kan veel piekeren. “Moet ik dit wel doen? Moet ik dat wel zeggen?” de zinnen die 24/7 door mijn hoofd gaat. Ik wil mensen ook niet tot last zijn. Maar wacht. Zij doen toch ook wat ze willen. Zij denken ook niet, “zal ik haar tot last zijn?” Nee zij doen het gewoon. Dus de vraag is waarom zou ik niet gewoon alles doen wat ik wil. Dus eigenlijk me vrij voelen, net als andere mensen.

Maar hoe ouder ik word, hoe meer ik ga denken. “Kan ik die broek wel aan, is dat niet te gek? Zal ik dat broodje gewoon halen op het station? Als ik die schoenen ga passen, moet ik ze ook kopen?” zoveel vragen die ik mezelf stel al ik iets ga doen. Ik ben bang dat mensen me raar aankijken of een oordeel geven. Terwijl waarom beoordeel ik mezelf zoveel. Zelfs in deze column vraag ik me af, “doe ik het wel goed? Moet ik het niet anders doen? Gaan mensen mij wel begrijpen?”

Je mindset kan gezien worden als enige echte vorm van vrijheid. Maar voor mij, is dat heel anders. Ik prop alles op in mijn hoofd en durf het niet vrij te laten gaan. Elk moment komt er wel weer een nieuwe vraag in mijn hoofd.  “Vind jij dit eigenlijk wel goed wat ik nu schrijf?”

Door: Noes van Dam
Bron afbeelding: Luis Villasmil – Thrive Global
https://thriveglobal.com/stories/how-to-keep-stress-under-control-when-applying-to-medical-school/